JAM
3.00 PETANG
Aishhh.. dah pukul 3.00
ni. Malas betul nak jumpa mamat campur. Aku rasa dia tak berkenan la dengan
aku. Tapi kalau Haris telefon mamat tu tanya aku dah datang ke belum, aku jugak
yang susah. Kaki oh kaki.. nak pergi ke tak? Kalau tak pergi nak bagi alasan
apa? Waaa.. Kena pergi jugak. Huh!
“Masuk!” Aku masuk
dengan Bismillah. Mamat campur tengah khusyuk tengok komputer kecil ataupun
laptop. Nadia yang cakap tu laptop. Mana la aku nak kenal laptop tu macam mana.
Kampung aku tu bukannya berkembang sangat pasal benda-benda canggih ni. Hurm,
mamat ni tak perasan ke aku kat depan dia ni. Berdiri dah macam tiang. Kena
panggil dia kot. Nak panggil apa eh? Qisha panggil mamat campur Tengku, Haris
panggil Akid. Aku nak panggil apa. Bedal je la.
“Boleh ke kita pergi
sekarang, Encik Tengku Akid Irfhan?” Ambik kau, nama penuh aku sebut. Mamat campur pandang
aku. Serius je muka. Mahal sangat la senyuman dia tu.
“Tengok jam kau
sekarang pukul berapa?” Aku raba-raba pergelangan tangan aku. Aku rasa aku tak
pakai jam. Sebenarnya, aku takde jam pun.
“Er.. kalau saya tengok
jam dinding bilik Encik boleh?” Terus dia bangun. Aku salah cakap ke?
“Aku cakap datang bilik
aku pukul 3.00 kan. Kau tengok jam dekat tangan aku ni dah pukul berapa?” Akid
Irfhan datang dekat dengan aku sambil tayang jam mahal yang ade kat pergelangan
die tu. Alah.. lambat lima minit je pun. Kecoh betul!
“Maafkan saya Encik.
Saya ada kerja sikit tadi. Saya mintak maaf sangat-sangat.”
“Kau ingat kau je ade
kerja. Aku takde kerja la. Kerja aku nak menunggu kau je ke? Dahla, cakap banyak
pun tak guna dengan kau ni. Di sebabkan kau lambat aku nak denda kau.” Denda?
Denda apa pulak ni. Lima minit je pun.
“Denda apa Encik?”
“Buatkan aku kopi.”
Har! Besar mata aku dengar permintaan mamat campur ni.
“Kopi?”
“Aah. Kenapa? Kau tak
boleh buat?” Akid Irfhan menghampiri aku.
“Er, boleh. Tapi tadi
Encik Haris kan cakap kita nak pergi tengok bilik?”
“For your information,
aku jugak berhak nak bagi apa-apa arahan dekat semua staff. Aku rasa Haris ada
bagitahu kau, aku ni macam bos nombor dua dalam hotel ni. So, kau nak bantah
cakap aku ke? Aku tak kisah kalau kau nak bantah tapi mungkin today is your
first and last day here.” Akid Irfhan sedikit menggertak. Aku pandang je
Akid Irfhan. Tak lama pun sebab aku kena keluar buat kopi. Ishh!!
“Nah!” Aku hulur cawan
berisi kopi kat Akid Irfhan.
“Kau letak kat meja
tepi sofa tu. Nanti aku minum.” Dengan muka masam aku ikut je la cakap mamat
campur ni. Bila la dia nak bawak aku pergi tengok bilik hotel? Dah pukul tiga
setengah dah tu. Tiba-tiba mamat campur bangun dari kerusi dan terus ambil kopi
dari meja. Dia minum. Diam je. Tak tahu nak terima kasih langsung.
“Pandai kau buat air.
Sama macam malam tu.” Akhirnya, puji jugak.
“Terima kasih Encik
Akid Irfhan.”
“Panggil aku Tengku.”
“Apa?”
“Call me Tengku.”
Amboi! Bukan main berlagak la mamat campur ni. Mengalah je la Dahlia, asalkan
dapat keluar dari bilik ni secepat mungkin.
“Maaf Tengku.” Akid
Irfhan berhenti menghirup kopi. Dia hulur gelas tu kat aku. Nak suruh aku cuci
pulak ke?
“Maaf Tengku, saya tak
faham.”
“Aku nak kau buat
lagi.” Ini dah lebih. Tadi aku boleh sabar lagi dengan perangai beruk dia ni.
Terlebih sudah kau ni.
“Maaf Tengku, saya tak
nak buat.”
“Apa?” Berkerut kening mamat campur aku tengok.
“Saya tak nak buat!”
“Berani kau..”
“Ye, memang saya
berani. Kalau Tengku nak pecat saya pun suka hati Tengku la. Setahu saya, Encik
Haris bawak saya datang kerja kat sini bukan sebab nak buat kopi untuk Tengku.
Kalau Tengku ada masalah nak bawak saya pergi tengok bilik hotel saya tak
kisah. Bila Tengku senang, Tengku panggil la saya.” Aku pusing dan nak keluar
dari bilik puaka tu.
“Tunggu!” Aku berhenti.
Akid Irfhan menghampiri aku.
“Tak sangke perempuan
kampung macam kau pun reti nak melawan kan. Melawan aku pulak tu. Ok, fine.
This round you are the winner but next round kau tahu la siapa aku. Dah, jom!”
Aku pandang je Akid
Irfhan. Lambat-lambat aku ikut dia dari belakang.
*********************************************************************
“Atia,
nampak Rohani tak?”
“Ade kat belakang
Datin. Tengah sidai baju tadi.” Datin Sofiya terus menuju ke belakang banglo.
“Kat sini awak Ani,
penat saya dok mencari tadi.” Rohani meletakkan baju yang telah kering di dalam
besen besar berwarna biru.
“Kenapa Datin?”
“Esok pagi kita pergi
market sama-sama ye. Saya nak Ani masak special esok.”
“Oh, baik Datin."
“Apa yang specialnya
Datin?” Atia yang muncul dari belakang menyampuk.
“Kimi flight esok.
Mungkin petang dia dah sampai. Saya nak Ani masak makanan favourite dia.”
“Kimi tu anak Datin
yang nombor dua kan?”
“Yela Tia. Dah tiga
tahun dia study dekat overseas. Kalau cuti pun susah betul nak balik sini.”
Atia dan Rohani hanya menganggukkan kepala.
“Atia tolong saya kemas
bilik Kimi ye nanti. Saya nak ke depan sekejap”
"Baik Datin!”
*********************************************************************
“Ini honeymoon
suite. Honeymoon suite ni ada 50 bilik. Kau masuk tengok la.” Aku masuk lepas
Akid Irfhan bukak pintu bilik Honeymoon tu. Cantiknya! Bilik tu dah macam mini rumah.
“Dekat katil biasanya
kita akan letak bunga ros. Kita deco buat bentuk love. Aku rasa benda tu normal
yang kau pun tahu.” Aku dengar je. Tak balas apa pun sebab suka sangat tengok
hiasan bilik bulan madu tu. Aku jalan lagi dan tanpa aku sedar kaki aku dah
masuk bilik tidur.
“Boleh saya masuk
Tengku?” Aku pandang Akid Irfhan.
“Suke hati kau la tapi jaga-jaga dengan barang-barang dalam blik tu. Kalau rosak for sure kau tak boleh nak ganti.” Berlagak betul! Aku
masuk dan melihat hiasan bunga ros kat atas katil. Cantik! Agaknya kalau aku
kahwin nanti boleh tak nak buat macam ni? Hurm.. Aku terpandang bingkai gambar
yang tergantung dekat dinding bilik. Senget la. Aku jengkitkan kaki aku sikit
dan cuba nak betulkan bingkai gambar tu.
“Kau buat ape tu?”
Tiba-tiba aku dengar suara mamat campur dari belakang. Eh, bila masa dia masuk
sini.
“Bingkai gambar ni
senget la Tengku. Saya betulkan eh.” Tengku Akid Irfhan tengok je Dahlia dari
belakang. Tersengih dia sorang-sorang. Kelakar pulak tengok Dahlia
terjengkit-jengkit nak betulkan frame gambar tu. ‘Cantik jugak minah ni bila
tak pakai kain batik eh.’ Sengih Akid Irfhan hilang bila Akid Irfhan tengok
keadaan Dahlia macam dah tak seimbang.
“Kau boleh ke?”
“Boleh la. Dari tadi
tak nak tolong saya.” Geram betul aku dengan Akid Irfhan ni la. Baru nak tanya
aku boleh buat ke tak. Tiba-tiba aku rasa macam aku yang dah senget.
“Argh!!”
“Dahlia!” Tadi aku dengar mamat campur jerit nama aku. Tapi, apa
yang berat atas badan aku ni? Mamat campur! Macam mana dia boleh ada atas aku ni pulak? Macam
mana aku nak bangun ni kalau dia tak nak bangun dulu. Ish..
“Tengku..”
“Sshhh..” Akid Irfhan
letak satu jari dia kat bibir aku. Dah kenapa pulak mamat campur ni. Akid
Irfhan pandang je aku. Mula-mula aku pun pandang tapi bila rasa pandangan dia dah
lain macam, aku tundukkan mata aku ke bawah. Tiba-tiba aku rasa pipi aku kena
usap. Siapa lagi kalau bukan.. MAMAT CAMPUR!!! Aku pandang dia balik. Tapi mulut
aku ni entah kenapa macam tak boleh nak cakap apa. Diam je. Macam suka pulak
mamat campur buat macam tu kat aku. Tak boleh jadi ni. Ini mamat campur la
Dahlia, bangun, bangun!!
“Apa Tengku buat ni?”
“Kau cantik!” Har! Biar
betul mamat campur ni. Dia cakap aku cantik. Kenapa dia puji aku? Ke dia nak
aku cakap dia handsome? Tapi dia memang handsome pun. Kihkih.. Lagi satu,
kenapa suara dia romantik habis. Tak macam tadi-tadi pun. Berdegup-degup pulak
jantung ni.
“Tengku, boleh bangun
tak?”
“Kalau.. saya tak nak
bangun?” Aku rasa dia ni dah tak betul ni.
“Tengku, nanti orang nampak
tak elok la.”
“Ssshhh..” Dia buat
lagi. Suka-suka je nak letak jari dia kat bibir aku. Adoi! Betul aku dah tak
selesa ni. Aku cuba nak bangun tapi mamat campur ni keraskan badan dia. Tiba-tiba
aku perasan muka dia makin ke bawah. Apa dia nak buat ni? Aku tengok makin lama
makin dekat, makin lama makin hampir. Tak sanggup aku nak tengok.. Tolong!!!!
*********************************************************************
“Bos you ada Qisha?”
“Takde Cik Hanis.
Tengku keluar pergi tengok suite dengan staff baru.”
“Staff baru? Perempuan
ke lelaki?”
“Perempuan Cik Hanis.”
“Hurm.. awak tolong
saya tanya every floor front desk, kat mana bos awak sekarang and please do it now!”
“Baik Cik Hanis.” Terus
Qisha mendail kaunter pertanyaan di setiap tingkat hotel.
“Cik Hanis, Tengku ada
dekat floor 34.”
*Bersambung.. Kihkih..*
Thanks for reading..
Nice n3 Cik Writer! Nampaknya makin haru biru la hidup Dahlia after this...agak2 kalau Haris tau, dia jealous tak? Kalau boleh, jgn biar Haris or Hanis tahu apa dah jadi. Kasi surprise ckit....biar ada konflik..baru la best! Keep up the good work ye Cik Writer!
ReplyDeleteTime kasih Cik Ida yg rajin dok bace & komen n3 sayer.. Sayer kene byk improve nih. Btw keep reading & comment yer.
ReplyDelete