Wednesday, 28 August 2013

BUKAN CINTA BIASA - BAB 7



JAM 3.00 PETANG

Aishhh.. dah pukul 3.00 ni. Malas betul nak jumpa mamat campur. Aku rasa dia tak berkenan la dengan aku. Tapi kalau Haris telefon mamat tu tanya aku dah datang ke belum, aku jugak yang susah. Kaki oh kaki.. nak pergi ke tak? Kalau tak pergi nak bagi alasan apa? Waaa.. Kena pergi jugak. Huh!

“Masuk!” Aku masuk dengan Bismillah. Mamat campur tengah khusyuk tengok komputer kecil ataupun laptop. Nadia yang cakap tu laptop. Mana la aku nak kenal laptop tu macam mana. Kampung aku tu bukannya berkembang sangat pasal benda-benda canggih ni. Hurm, mamat ni tak perasan ke aku kat depan dia ni. Berdiri dah macam tiang. Kena panggil dia kot. Nak panggil apa eh? Qisha panggil mamat campur Tengku, Haris panggil Akid. Aku nak panggil apa. Bedal je la.

“Boleh ke kita pergi sekarang, Encik Tengku Akid Irfhan?” Ambik kau, nama penuh aku sebut. Mamat campur pandang aku. Serius je muka. Mahal sangat la senyuman dia tu.

“Tengok jam kau sekarang pukul berapa?” Aku raba-raba pergelangan tangan aku. Aku rasa aku tak pakai jam. Sebenarnya, aku takde jam pun.

“Er.. kalau saya tengok jam dinding bilik Encik boleh?” Terus dia bangun. Aku salah cakap ke?

“Aku cakap datang bilik aku pukul 3.00 kan. Kau tengok jam dekat tangan aku ni dah pukul berapa?” Akid Irfhan datang dekat dengan aku sambil tayang jam mahal yang ade kat pergelangan die tu. Alah.. lambat lima minit je pun. Kecoh betul!

“Maafkan saya Encik. Saya ada kerja sikit tadi. Saya mintak maaf sangat-sangat.”

“Kau ingat kau je ade kerja. Aku takde kerja la. Kerja aku nak menunggu kau je ke? Dahla, cakap banyak pun tak guna dengan kau ni. Di sebabkan kau lambat aku nak denda kau.” Denda? Denda apa pulak ni. Lima minit je pun.

“Denda apa Encik?”

“Buatkan aku kopi.” Har! Besar mata aku dengar permintaan mamat campur ni.

“Kopi?”

“Aah. Kenapa? Kau tak boleh buat?” Akid Irfhan menghampiri aku.

“Er, boleh. Tapi tadi Encik Haris kan cakap kita nak pergi tengok bilik?”

“For your information, aku jugak berhak nak bagi apa-apa arahan dekat semua staff. Aku rasa Haris ada bagitahu kau, aku ni macam bos nombor dua dalam hotel ni. So, kau nak bantah cakap aku ke? Aku tak kisah kalau kau nak bantah tapi mungkin today is your first and last day here.” Akid Irfhan sedikit menggertak. Aku pandang je Akid Irfhan. Tak lama pun sebab aku kena keluar buat kopi. Ishh!!

“Nah!” Aku hulur cawan berisi kopi kat Akid Irfhan.

“Kau letak kat meja tepi sofa tu. Nanti aku minum.” Dengan muka masam aku ikut je la cakap mamat campur ni. Bila la dia nak bawak aku pergi tengok bilik hotel? Dah pukul tiga setengah dah tu. Tiba-tiba mamat campur bangun dari kerusi dan terus ambil kopi dari meja. Dia minum. Diam je. Tak tahu nak terima kasih langsung.

“Pandai kau buat air. Sama macam malam tu.” Akhirnya, puji jugak.

“Terima kasih Encik Akid Irfhan.”

“Panggil aku Tengku.”

“Apa?”

“Call me Tengku.” Amboi! Bukan main berlagak la mamat campur ni. Mengalah je la Dahlia, asalkan dapat keluar dari bilik ni secepat mungkin.

“Maaf Tengku.” Akid Irfhan berhenti menghirup kopi. Dia hulur gelas tu kat aku. Nak suruh aku cuci pulak ke?

“Maaf Tengku, saya tak faham.”

“Aku nak kau buat lagi.” Ini dah lebih. Tadi aku boleh sabar lagi dengan perangai beruk dia ni. Terlebih sudah kau ni.

“Maaf  Tengku, saya tak nak buat.”

“Apa?” Berkerut kening mamat campur aku tengok.

“Saya tak nak buat!”

“Berani kau..”

“Ye, memang saya berani. Kalau Tengku nak pecat saya pun suka hati Tengku la. Setahu saya, Encik Haris bawak saya datang kerja kat sini bukan sebab nak buat kopi untuk Tengku. Kalau Tengku ada masalah nak bawak saya pergi tengok bilik hotel saya tak kisah. Bila Tengku senang, Tengku panggil la saya.” Aku pusing dan nak keluar dari bilik puaka tu.

“Tunggu!” Aku berhenti. Akid Irfhan menghampiri aku.

“Tak sangke perempuan kampung macam kau pun reti nak melawan kan. Melawan aku pulak tu. Ok, fine. This round you are the winner but next round kau tahu la siapa aku. Dah, jom!”

Aku pandang je Akid Irfhan. Lambat-lambat aku ikut dia dari belakang. 


*********************************************************************

Atia, nampak Rohani tak?”

“Ade kat belakang Datin. Tengah sidai baju tadi.” Datin Sofiya terus menuju ke belakang banglo.

“Kat sini awak Ani, penat saya dok mencari tadi.” Rohani meletakkan baju yang telah kering di dalam besen besar berwarna biru.

“Kenapa Datin?”

“Esok pagi kita pergi market sama-sama ye. Saya nak Ani masak special esok.”

“Oh, baik Datin."

“Apa yang specialnya Datin?” Atia yang muncul dari belakang menyampuk.

“Kimi flight esok. Mungkin petang dia dah sampai. Saya nak Ani masak makanan favourite dia.”

“Kimi tu anak Datin yang nombor dua kan?”

“Yela Tia. Dah tiga tahun dia study dekat overseas. Kalau cuti pun susah betul nak balik sini.” Atia dan Rohani hanya menganggukkan kepala.

“Atia tolong saya kemas bilik Kimi ye nanti. Saya nak ke depan sekejap”

"Baik Datin!”


*********************************************************************

Ini honeymoon suite. Honeymoon suite ni ada 50 bilik. Kau masuk tengok la.” Aku masuk lepas Akid Irfhan bukak pintu bilik Honeymoon tu. Cantiknya! Bilik tu dah macam mini rumah.

“Dekat katil biasanya kita akan letak bunga ros. Kita deco buat bentuk love. Aku rasa benda tu normal yang kau pun tahu.” Aku dengar je. Tak balas apa pun sebab suka sangat tengok hiasan bilik bulan madu tu. Aku jalan lagi dan tanpa aku sedar kaki aku dah masuk bilik tidur.

“Boleh saya masuk Tengku?” Aku pandang Akid Irfhan.

“Suke hati kau la tapi jaga-jaga dengan barang-barang dalam blik tu. Kalau rosak for sure kau tak boleh nak ganti.” Berlagak betul! Aku masuk dan melihat hiasan bunga ros kat atas katil. Cantik! Agaknya kalau aku kahwin nanti boleh tak nak buat macam ni? Hurm.. Aku terpandang bingkai gambar yang tergantung dekat dinding bilik. Senget la. Aku jengkitkan kaki aku sikit dan cuba nak betulkan bingkai gambar tu.

“Kau buat ape tu?” Tiba-tiba aku dengar suara mamat campur dari belakang. Eh, bila masa dia masuk sini.

“Bingkai gambar ni senget la Tengku. Saya betulkan eh.” Tengku Akid Irfhan tengok je Dahlia dari belakang. Tersengih dia sorang-sorang. Kelakar pulak tengok Dahlia terjengkit-jengkit nak betulkan frame gambar tu. ‘Cantik jugak minah ni bila tak pakai kain batik eh.’ Sengih Akid Irfhan hilang bila Akid Irfhan tengok keadaan Dahlia macam dah tak seimbang.

“Kau boleh ke?”

“Boleh la. Dari tadi tak nak tolong saya.” Geram betul aku dengan Akid Irfhan ni la. Baru nak tanya aku boleh buat ke tak. Tiba-tiba aku rasa macam aku yang dah senget.

“Argh!!”

“Dahlia!” Tadi aku dengar mamat campur jerit nama aku. Tapi, apa yang berat atas badan aku ni? Mamat campur! Macam mana dia boleh ada atas aku ni pulak? Macam mana aku nak bangun ni kalau dia tak nak bangun dulu. Ish..

“Tengku..”

“Sshhh..” Akid Irfhan letak satu jari dia kat bibir aku. Dah kenapa pulak mamat campur ni. Akid Irfhan pandang je aku. Mula-mula aku pun pandang tapi bila rasa pandangan dia dah lain macam, aku tundukkan mata aku ke bawah. Tiba-tiba aku rasa pipi aku kena usap. Siapa lagi kalau bukan.. MAMAT CAMPUR!!! Aku pandang dia balik. Tapi mulut aku ni entah kenapa macam tak boleh nak cakap apa. Diam je. Macam suka pulak mamat campur buat macam tu kat aku. Tak boleh jadi ni. Ini mamat campur la Dahlia, bangun, bangun!!   

“Apa Tengku buat ni?”

“Kau cantik!” Har! Biar betul mamat campur ni. Dia cakap aku cantik. Kenapa dia puji aku? Ke dia nak aku cakap dia handsome? Tapi dia memang handsome pun. Kihkih.. Lagi satu, kenapa suara dia romantik habis. Tak macam tadi-tadi pun. Berdegup-degup pulak jantung ni.

“Tengku, boleh bangun tak?”

“Kalau.. saya tak nak bangun?” Aku rasa dia ni dah tak betul ni.

“Tengku, nanti orang nampak tak elok la.”

“Ssshhh..” Dia buat lagi. Suka-suka je nak letak jari dia kat bibir aku. Adoi! Betul aku dah tak selesa ni. Aku cuba nak bangun tapi mamat campur ni keraskan badan dia. Tiba-tiba aku perasan muka dia makin ke bawah. Apa dia nak buat ni? Aku tengok makin lama makin dekat, makin lama makin hampir. Tak sanggup aku nak tengok.. Tolong!!!!


*********************************************************************

Bos you ada Qisha?”

“Takde Cik Hanis. Tengku keluar pergi tengok suite dengan staff baru.”

“Staff baru? Perempuan ke lelaki?”

“Perempuan Cik Hanis.”

“Hurm.. awak tolong saya tanya every floor front desk, kat mana bos awak sekarang and please do it now!”

“Baik Cik Hanis.” Terus Qisha mendail kaunter pertanyaan di setiap tingkat hotel.

“Cik Hanis, Tengku ada dekat floor 34.”

“Ok, thank you.” Hanis baru teringat. ‘Floor 34, honeymoon suite!’ 


*Bersambung.. Kihkih..*

Thanks for reading..

2 comments:

  1. Nice n3 Cik Writer! Nampaknya makin haru biru la hidup Dahlia after this...agak2 kalau Haris tau, dia jealous tak? Kalau boleh, jgn biar Haris or Hanis tahu apa dah jadi. Kasi surprise ckit....biar ada konflik..baru la best! Keep up the good work ye Cik Writer!

    ReplyDelete
  2. Time kasih Cik Ida yg rajin dok bace & komen n3 sayer.. Sayer kene byk improve nih. Btw keep reading & comment yer.

    ReplyDelete